Izzy to siedemnastolatka, która w wieku dziesięciu lat straciła obojga rodziców. Ojciec umarł zastrzelony przez żonę, która po tym wydarzeniu trafiła do więzienia. Izzy od kilku lat tuła się po rodzinach zastępczych, po czym trafia do Peg i Henry'ego. Przez wszystkie lata nie potrafi wybaczyć matce jej czynu. Nie czyta listów od niej i nie chce jej odwiedzać.
Pewnego dnia zastępcza matka prosi Izzy, aby pomogła jej i mężowi w segregowaniu zbiorów muzealnych. Mają skupić się na rzeczach, które pozostały po dawnym szpitalu psychiatrycznym Willard. Przy pracy, w jednej z walizek, Izzy znajduje zdjęcia pięknej kobiety wraz z mężczyzną. Ma również okazję przeczytać jej pamiętnik. Jest coraz bardziej zaintrygowana losami kobiety w szpitalu psychiatrycznym. Pragnie dowiedzieć się o niej jak najwięcej.
Około 70 lat wcześniej:
Clara wywodzi się z bogatej rodziny. Jej życie jest idealne, dopóki nie zakochuje się bez pamięci we włoskim imigrancie - Brunie i zachodzi w ciążę. Rodzicom Clary nie pasuje jej wybranek, z powodu jego pochodzenia i braku majątku. Chcą, aby ich córka poślubiła bogatego mężczyznę, którego sami jej wybrali. Kiedy ta nie zgadza się na to, rodzice wysyłają ją do szpitala psychiatrycznego. Z początku Clara nie wie, czemu się tam znalazła. Kiedy lekarz mówi jej, że ma urojenia i Bruno tak naprawdę nie istnieje, ta jest w szoku. Jak to możliwe? Przecież nosi jego dziecko w sobie. Jak będzie wyglądało życie Clary w Willard?
Clara wywodzi się z bogatej rodziny. Jej życie jest idealne, dopóki nie zakochuje się bez pamięci we włoskim imigrancie - Brunie i zachodzi w ciążę. Rodzicom Clary nie pasuje jej wybranek, z powodu jego pochodzenia i braku majątku. Chcą, aby ich córka poślubiła bogatego mężczyznę, którego sami jej wybrali. Kiedy ta nie zgadza się na to, rodzice wysyłają ją do szpitala psychiatrycznego. Z początku Clara nie wie, czemu się tam znalazła. Kiedy lekarz mówi jej, że ma urojenia i Bruno tak naprawdę nie istnieje, ta jest w szoku. Jak to możliwe? Przecież nosi jego dziecko w sobie. Jak będzie wyglądało życie Clary w Willard?
"To, co zostawiła" jest niewątpliwie jedną z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Wzbudza wielkie emocje. Opisy przedstawiające życie Clary w zakładzie psychiatrycznym są przerażające i jednocześnie tak realne. Grozę budzi fakt, że większość zdarzeń opisanych przez autorkę miała miejsca w zakładach dla ludzi obłąkanych, w I połowie XX wieku. Nie wyobrażam sobie, że ludzie musieli coś takiego przechodzić. A do takich zakładów trafiali wtedy nawet normalni ludzie, którzy przez to mieli skreślone całe życie.
Autorka idealnie splata losy dwóch kobiet, działając na dwóch płaszczyznach czasowych. Każdy z rozdziałów kończył się w taki sposób, że z ciekawością zaczynało się kolejny. Każda z bohaterek nie miała łatwego życia. Izzy, z powodu wielu przeprowadzek, nie potrafiła zawierać przyjaźni w nowych szkołach. Jednak to historia Clary wzbudzała we mnie największe emocje, skłaniała do wielu refleksji.
Jeśli szukacie wciągającej, emocjonującej i trochę przerażającej książki, to "To, co zostawiła" jest jak najbardziej dla was. Na pewno nie będziecie obojętni na to, co dzieje się w książce. Jest to powieść, która pokazuje między innymi, jak były traktowane kobiety na początku XX wieku. A niestety nie były to pozytywne przeżycia.
"To, co zostawiła" jest historią, którą polecam z całego serca! Wciągnie was na długie godziny i sprawi, że nie będziecie mogli przez długi czas o niej zapomnieć.
Jestem bardzo ciekawa tej książki :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie ♥♥
Nie oceniam po okładkach
I słusznie. Książka jak najbardziej warta uwagi:)
UsuńMam tę książkę na swojej liście. Mam nadzieję, że i mnie ta książka wciągnie i że mi się spodoba. ;)
OdpowiedzUsuńRównież mam taką nadzieję, osobiście jeszcze nie spotkałam się z negatywną opinią o niej:)
UsuńMam ogromną ochotę poznać tę historię.:)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że nic nie będzie stało na przeszkodzie i będziesz miała okazję ją przeczytać :)
UsuńNa pewno to bedzie refleksyjna lektura. Cos wydaje mi się że warto przeczytać. Recenzja mnie zachęciła.
OdpowiedzUsuńWarto, warto! Cieszę się, że zachęciłam do przeczytania:)
UsuńTa powieść zbiera masę pozytywnych opinii, a do tego porusza ciężką tematykę, a to akurat bardzo lubię. Muszę znaleźć na nią czas w swoim napiętym grafiku.
OdpowiedzUsuńUuu jak napięty grafik, to może być trudno, ale mam nadzieję, że ją przeczytasz. Na pewno nie pożałujesz!:)
Usuń